इमान....भाग २

इकडं गब्ब्यांन पैश्याची जुळवाजुळव सुरु केलती. इमानात बसाची त्याची लय इच्छा व्हती. त्यानं बायकोला न सांगता गावच्या बँकेत एक खातं ओपन केलंत. जमनं तसे पैसे टाकत जाय तो त्याच्यात. गब्ब्यांन गपचिप जाऊन पैसे काढून आनले. अन तिकडं बबन्यानं तिकीटाची जुगाडबाजी चालू केली. बबन्या एक नंबरचा फकाल्या मानुस. त्येच्या पोटात काही रायते का? अन तसपनं खेड्यात कोनती गोष्ट लपून रायते ? येक दिवस बबन्यानं गब्ब्याच्या हातात तिकीट टिकवलं...
"घे बे सायच्या.जमवला तुया जुगाड"

"काय सांगतं? येक नंबर काम झालं ना हे. कसं जमवलं बे?"

हे बोलता बोलता गब्ब्यांन तिकीटाची रक्कम पाह्यली. चार हजार तीनशे बावन्न !!
"का बे सायच्या येवढी महाग तिकीट? त्वां तं तीन हजार सांगतले होते."

"अबे तं पेट्रोलचे पैसे तुया बाप भरनं का? फ्युएलचे वेगळे पैसे लागतेत."

"याले काय अर्थ आहे बे? तेराशेचं पेट्रोल लेका!! अन सारे पैसे मायाकडूनच घेतीन का? बाकीचेबी असतीन ना इमानात?"

"साऱ्याकडनं घेते पैसे. लय पेट्रोल लागते इमानात."

"सबसिडी-गिबसिडी देत न्हाय का सरकार त्याईले."

"अबे तुले इमानात जायचं हाय तं सरकार कायले सबसिडी देईन बे? कमाल हाये लेका तुयी..तुमचा बस चालला तं मयताच्या लाकडावरबी सबसिडी मागानं तुम्ही."

"बरं जौदे.बाकीचे पैसे तं दे वापस."

"हे घे. तालुक्याला जाऊन काडली तिकीट. माया जान्यायेन्याचे अन नास्त्याचे पैसे कापले हाय त्यातून."

"बरं..कोणाला काय बोलला न्हाय ना तू."

"न्हाय बा..बसच्या कंडक्टरले दाखवली फक्त तिकिट. त्याईले म्हणलं अशी छापाले पाह्यजे तिकीट नायतर तुमी देता चिटोरे आमच्या हातात. बम्म चिडला तो."

"त्याले कायले सांगतलं बे? आता साऱ्यायले माह्यती पडनं "

"न्हाय सांगत थो. आमचं भांडणं सोडवायले दोन-चार लोकं आलते बसमधले. मंग चूप बसला तो."

"म्हणजे त्याईले बी कळलं!!"

"अबे न्हाय ना मालूम पडत कोनाले. ते काह्यले सांगतीनं? बरं मी जातो आता."

गब्ब्यांन तिकीट गुपचूप आपल्या खिशात ठेवलं. आता त्याले बायकोले माहेरी पाठवायचं होतं. पन त्याला येक गोष्ट माहिती नव्हती. त्येच्या हातात तिकीट पडायच्या आधी त्येच्या बायकोले सगळं कळलं होतं. गब्ब्या तिला म्हनंला,

"राम्याले सुट्टी लागली हाय तर आठ दिवस जाऊन ये तू माहेरी."

"अन तुमी काय करानं इथं एकटे."

"म्या करनं काहीतरी. तू नको लोड घेऊ. तुले बसवून देतो परवा येष्टीतं."

"पन अप्पा म्हणत होते."

"काय?"

"ते म्हने बाळापूरले इमान उतरायची यवस्था न्हाय अजून. पूडल्या वर्षी या म्हने. म्हणजे जावईबापू मुमैले जाताजाता सोडतीनं तुले इथं."

गब्ब्या हादरला.
"काय..कायचं इमान? भंजाळला का तुया बुडा?"

"अप्पांना काय म्हनाचं न्हाय सांगून ठेवते!! मले बाळापूरले पाठवून सौत्ता इमानात बसता काय? पायतेच मी आता कसे बसता ते."

"म्या नाही चाल्लो इमानात. तुले कोनी सांगतलं"?

"मले सारं मालूम हाय."

"हे पाय..तू..."

"काय बोलू नका आता?"

"बरं नाही जात बा मी इमानात. चुकलं ना मायं?"

"ते मले नाही मालूम."

"आता नाय जात म्हन्लो ना?"

"असे कसे जात न्हाय..आता मले बी याच हाय इमानात. मायं अन राम्याचं बी तिकिट काढा."

"पागल झाली काय तू,येष्टीचं तिकिट हाय का ते? लय महाग असते ते."

"ते मले नका सांगू? मायाशिवाय जाऊन त्या येरहोष्टेश संग जांगडबुत्ता जमवायचा होता ना तुमाले!! पाह्यतेचं मी आता."

"अव नाही वं माय. आत्ता मी येकला जाणार होतो. मंग पुढच्या वर्षी तुमाले नेणार होतो. सारं काही यवस्थित असते का नाही पहा लागन का न्हाय आधी जाऊन?"

"बाप्पा बाप्पा...तुमी सांगितल्यावर जशे शिटागिटा नवीनच लावणार हायेत ते इमानात!! अन आपल्याकड पैश्याच झाडं लावेल हाय पर्त्येकवर्षी इमानात बसाले!"

"तू ऐक ना माय येकडावं."

"मले नका सांगू. आता मले इमानात बसाच हाय म्हंजे हाय!"

"बरं..करतो कायतरी जुगाड."

गब्ब्यानं बबन्याला आनखी २ तिकिटं काढाले सांगीतले. बबन्या दोन-तीन दिवसांनी येऊन गब्ब्याले म्हनला,
"गब्ब्या लेका, तिकीट तर मिळून जाइन पन आता भाव वाढला म्हन्ते तो."

"भाव वाढला?"

"हाव लेका."

"असं कसं बे?"

"ते इमानाचं तसंच असते म्हन्ते."

"अबे ते काय तुरीची डाळ व्हय का भाव कमीजास्त व्हायले? काही सांगतं का लेका?"

"मले काय मालूम बे..आता एका तिकिटाचे सहा हजार पडतीन."

"सहा हजार?? काही का बे? तो तुया एजेंट मले झोलर वाटू लागला."

"नाही ना बे..म्या अजून एकाले विचारलं ना..तो पन तेच म्हने."

"आता तिकीट तं काढाच लागीन. बायको काही ऐकेना."

"मंग आता बे?"

"देतो तुले पैसे थोड्या वेळात."

"बरं"

"पन हे काय पटलं न्हाय भाऊ. आपन त्या इमानवाल्याले एवढा धंदा देऊ राहिलो तं थो असा करते लेका."

"कायचा धंदा बे?..तुया भरोश्यावर बसला हाय का तो? तू न्हाय काढलं तं दुसरं कोनी काढनं तिकीट."

"आपली येष्टी बरी लेका ह्यापेक्षा.तिकीट कधीबी काढा. तेव्हढंच ऱ्हायते."

"मंग जातं का येष्टीनं?"

"मायी बायको येष्टीच्या खिडकीतून खाली फेकंन मले आता. तू जाय तिकीट काढ."

"काढतो. पन मले येक डाउट हाय लेका."

"काय?"

"तू एकटा व्हता तवा ठीक व्हतं. हे तुय लचांड पाहून घेतीन का तुले इमानात?"

"तू जाय ना बे. तिकीट काढ. मी पायतो."

क्रमश: