लग्नाचा मुहूर्त

आज लग्नाचा मुहूर्त आहे बहुतेक..

रस्त्यात एक वरात पाहिली. जादूगारासारखा जाडाभरडा वेष घातलेला आणि घामाने लथपथलेला नवरा मुलगा..

वरती सूर्य आज फिफ्टी मारण्याच्या तयारीत आहेच..

बकरा हलाल करण्याआधी भाजून काढण्याची ही कुठली अमानुष पद्धत..!!

तिकडे नवरीची परिस्थिती फार काही वेगळी नसते..

चेहऱ्यावर अर्ध्या इंचीचा मेकअप अन चमकी थापलेली..स्वत:च्या वजनाच्या दुप्पट असलेला पेहराव..

तो पायात येऊन पडू नये म्हणून आसपास सतत दोन-चार बहिणींचा जागता पहारा..

आता लोकं ह्यांच्या डोक्यावर अक्षता फेकून मारणार. मग हे दोघं एकमेकांच्या गळ्यात हार घालणार. 

नंतर सुलग्न लावण्याच्या नावाखाली लोकं ह्यांची डोकी एकमेकांवर आपटवणार..फेट्यातूनही कवटीला मार बसेल असा इंपॅक्ट असतो त्याचा..अश्या पाहुण्यांसाठी लग्नात बाउंसर्स का ठेवत नाही कोण जाणे?

त्यात तो फोटोग्राफर नावाचा शनी ह्यांची प्रत्येक हालचाल वक्रदृष्टीने टिपत असतो. त्यामुळे चेहरा हसरा ठेवायचा. आजकाल तर कॅन्डीड फोटोसाठी प्रत्येक हालचाल तीन-तीनवेळा करायला लावतात म्हणे!

दोन-चार महत्त्वाचे फोटो काढल्यावर ह्याच्या मुसक्या बांधून खोलीत बंद का करत नाहीत कोण जाणे?

वरती सूर्याची फिफ्टी झालेली आहे. सेटिंग स्टॅन्डबाय मोडवर ठेऊन तो लंचला गेलाय... आता ही दोघं बसणार होम-हवनासाठी...अगागागा..

सकाळपासुन पोटात पाण्याशिवाय काहीच नाही, असह्य गरमी आणि  समोर बफेत लोकं आईस्क्रीमचे गोळे भातात कालवून खातायेत.

अश्या परिस्थितीत गुरुजी ह्या दोघांना साताजन्माचे वचनं घ्यायला सांगतात. कंटाळून "नाही" किंवा चिडून "हो" म्हणण्याशिवाय कोणताच पर्याय समोर नसतो. म्हणजे मी तर गुरुजींना सुटकेच्या बदल्यात इस्टेट लिहून दिली असती.

मग मंगळसूत्र वगैरे घालून झाल्यावर सप्तपदी सुरु होते. परत त्या फोटोग्राफरला चेव येतो. सप्तपदीच्या प्रत्येक पावलाचे तीन आवर्तनं होऊन त्याची एकवीसपदी होते.

एव्हाना पाहुणेमंडळी बफेतलं जेवण पचवून एक झोपसुद्धा झालेली असते. आता विहिणीच्या पंगतीची वाट बघत बसतात बिचारे. कार्यालयात एकंदरीतच मरगळ आलेली बघून "अरे काही घाईच नाही या लोकांना..चाललंय सगळं आरामात" अशी एखादी टिपणी येते.

शेवटी विहिणीची पंगत सुरु होते. दोघं बिचारे पहिला घास घेणार तेवढ्यात उखाणा घेण्याची मागणी येते. शहाण्या माणसाने इथं थोडं सांभाळून वागावं. कारण एकतर उखाण्याइतका पांचट साहित्यप्रकार दुसरा कुठलाच नाहीये. त्यामुळे त्यासाठी आग्रह करणं म्हणजे शास्त्रीय संगीताची सुंदर मैफील ऐकून तृप्त झाल्यावर झिंगाटची फर्माईश करण्यासारखं आहे. दुसरी आणि अत्यंत महत्त्वाची बाब म्हणजे नवदाम्पत्याला घास घेताना अडवल्यावर अख्ख्या लग्नाचं फ्रष्ट्रेशन तुमच्यावर निघू शकते. त्यामुळे ह्या भानगडीत पडूच नये.

पण आपलं कोणी ऐकते का?? चालू द्या...

शेवटी लग्न म्हणजे तरी काय असतं...?

हौस असते एकेकाची... !!